Dowiedz się wszystkiego na temat leku Sylvie 20®. Skład, wskazania, dawkowanie, refundacja, działania niepożądane, interakcje. I rzeczywiście może to spowodować, że nawet u obciążonych genetycznie kobiet taka choroba nigdy się nie rozwinie. Zawał serca u młodych. „Jest groźniejszy dla kobiet. Wszystko przez objawy, które nie są charakterystyczne” – mówi prof. Piotr Jankowski, kardiolog. Jak uniknąć ciąży w okresie menopauzy; Objawy ciąży w okresie menopauzy; Okres po menopauzie a ciąża; Menopauza a możliwość zajścia w ciążę. Klimakterium może trwać nawet kilka lat. Dochodzi w trakcie niego do nieregularnych miesiączek oraz wahań hormonalnych. Zatrzymanie miesiączki – przyczyny. 1. Zaburzenia hormonalne. Być może masz nieprawidłowe stężenie hormonów płciowych/i lub tarczycowych. Taki stan rzeczy może być spowodowany m.in. niedoczynnością albo nadczynnością tarczycy, zapaleniem tarczycy ( Hashimoto ), zespołem Cushinga czy innymi zaburzeniami, które objawiają się Choroby te mają wpływ na przebieg ciąży i porodu, zwiększają ryzyko powikłań. Ciąża w późnym wieku oznacza większe ryzyko wystąpienia wad chromosomalnych, na przykład zespołu Downa. Wśród kobiet mających 35 lat ryzyko pojawienia się u dziecka zespołu Downa wynosi około 1 do 350, a u kobiet 40-letnich 1:100-110. Menopauza w młodym wieku. W bardzo rzadkich przypadkach brak miesiączki dotyka jeszcze młodsze kobiety. Z badań wynika, że 0,1 proc. kobiet w przedziale wiekowym 20-30 lat cierpi na przedwczesną niewydolność jajników. Menopauza w młodym wieku jest bezwzględnym wskazaniem do rozpoczęcia hormonalnej terapii zastępczej. Na końcu pojawiają się nieczytelne litery. Najwcześniejsze objawy choroby Parkinsona są mało charakterystyczne, dlatego też często kojarzone są ze zmianami reumatycznymi lub pogorszonym samopoczuciem. Mało kto, zaparcia, zaburzenia snu i niezgrabność w ruchach przypisuje tak ciężkiemu i nieuleczalnemu schorzeniu. kDwD6. Statystycznie jedna na sto kobiet przed 40 rokiem życia zostaje zaskoczona menopauzą! Wiele z nich nie jest na to gotowych, a co więcej dopiero planuje założenie rodziny. Czy przedwczesne wygaśnięcie funkcji jajników uniemożliwia zajście w ciążę? Jakie są przyczyny wczesnej menopauzy, jak się ją diagnozuje i leczy? Odpowiedzi w tekście. Statystycznie jedna na sto kobiet przed 40 rokiem życia zostaje zaskoczona menopauzą! Wiele z nich nie jest na to gotowych, a co więcej dopiero planuje założenie rodziny. Czy przedwczesne wygaśnięcie funkcji jajników uniemożliwia zajście w ciążę? Jakie są przyczyny wczesnej menopauzy, jak się ją diagnozuje i leczy? Odpowiedzi w tekście. Ryzyko związane z odkładaniem ciąży „na później” „Jeszcze mam czas na życie prywatne, małżeństwo i dziecko. Najpierw wykształcenie i praca! Mam dużo czasu” – to kierunek życia coraz częściej wybierany przez współczesne kobiety. Największym zagrożeniem, które wynika z odkładania macierzyństwa na później jest utrata płodności, a tym pozbawienie się szansy na bycie mamą. Dlatego w szczególności ważne jest, aby postępować odpowiedzialnie. Po 30 roku życia płodność kobiety znacząco spada i zmniejsza się prawdopodobieństwo implantacji embrionu. Po 30 roku życia kobiecy organizm produkuje znacznie mniej progesteronu oraz zwiększa się ryzyko wystąpienia przedwczesnej menopauzy. Menopauza to fizjologiczny okres, w którym ustępują krwawienia miesiączkowe i wygasają czynności jajników. Jest ona naturalnym, nieuniknionym etapem życia każdej kobiety. Nierozerwalnie kojarzona jest przez społeczeństwo z metryką sięgającą około 50 roku życia. Niestety! Choć wydaje się to nieprawdopodobne są kobiety, u których występuje menopauza przed 40-tym, a nawet 30-tym rokiem życia. Odkładając decyzję o dziecku na trzecią dekadę życia należy zatem monitorować swoją płodność. Z pewnością jest to forma zabezpieczenia, dzięki której nie będzie za późno, kiedy przyjdzie ten „właściwy moment” na ciążę. Przyczyny przedwczesnej menopauzy Do czynników ryzyka wystąpienia przedwczesnej menopauzy należą poniższe: Czynniki genetyczne i dziedziczne Jeżeli u matki lub starszej siostry stwierdzono przypadek przedwczesnego przekwitania, to automatycznie wzrasta ryzyko wystąpienia wczesnej menopauzy u pacjentki. Nie zostały opublikowane informacje o tym, jaka dokładanie mutacja mogłaby powodować wystąpienie menopauzy o ponad 10 lat wcześniej, ale istnieją dowody sugerujące taką etiologię zmian u niewielkiego odsetka kobiet. Zauważa się, przedwczesna menopauza jest związana z tzw. pionowym wzorem dziedziczenia. Oznacza to, że zarówno matka, jak i babka danej kobiety również przeszły klimakterium znacznie wcześniej. Choroby nowotworowe Lekarze jako przyczynę wskazują głównie na nowotwory jajników oraz metody leczenia przeciwnowotworowego (radio- i chemioterapię), gdyż niszczą bezpowrotnie tkanki, zmieniają DNA, a także wpływają na procesy wewnątrzkomórkowe, uniemożliwiając tym samym zajście prawidłowych reakcji w organizmie i stopniowo prowadząc do jego całkowitego wyniszczenia. Choroby autoimmunologiczne Są one odpowiedzialne za modyfikacje sposobu działania układu dokrewnego, a przede wszystkim mobilizują układ odpornościowy do nadmiernej, nieprawidłowej reakcji zapalnej, która w konsekwencji zaburza zintegrowaną pracę organizmu jako całości. Przykładowe choroby to: choroba Hashimoto, choroba Addisona, cukrzyca typu 1, celiakia, bielactwo, niedokrwistość złośliwa, reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty układowy, miastenia Przebyte ginekologiczne zabiegi chirurgiczne Np. usunięcie jajników i histerektomia (usunięcie macicy) w sposób oczywisty uniemożliwiają zarówno dalsze wytwarzanie hormonów płciowych odpowiadających za zdolność do rozrodu jak i „bycie w ciąży” (brak możliwości zagnieżdżenia się zarodka). Ponadto, udowodniono, że do przedwczesnej menopauzy dochodzi u kobiet poddanych długotrwałemu i silnemu stresowi i u pacjentek o niskim statusie społecznym. Badania naukowe traktują także o tym, że za wcześniejsze występowanie objawów menopauzy odpowiada palenie nikotyny oraz błędy dietetyczne. Objawy przedwczesnej menopauzy Zazwyczaj proces wchodzenia w klimakterium zaczyna się od zmiany rytmu miesiączkowania i skróceniu się cyklów miesiączkowych. Obraz kliniczny jest bardzo zróżnicowany, dlatego warto wszystkie nietypowe objawy i niepokojące sprawy omówić z lekarzem. Najczęstsze dolegliwości zwiastujące wystąpienie przedwczesnej menopauzy: Zmiany w cyklu miesiączkowych – krwawienia pojawiające się częściej niż do tej pory oraz takie, które są zbyt skąpe lub bardziej obfite niż zwykle Nadmierne wysuszenie skóry Gwałtowne uderzenia gorąca i towarzyszące im czasem kołatanie serca, zwłaszcza w sytuacjach stresowych Nadmierne pocenie się Wahania nastroju szybkie i nieuzasadnione (np. zmianą diety) tycie – centymetrów przybywa zwłaszcza w okolicach bioder oraz ud kłopoty z zasypianiem Diagnostyka przedwczesnej menopauzy – jakie badania należy wykonać? Najważniejszą rolę w diagnostyce przedwczesnej menopauzy pełni lekarz endokrynologi i ginekolog. W Gyncentrum pacjentki mogą skorzystać z porady ze specjalistą z zakresu endokrynologii ginekologicznej. Wśród badań, zleconych przez lekarza może się znaleźć: USG jamy brzusznej, USG przezpochowowe i cytologia. Pośród badań laboratoryjnych obowiązkową pozycję stanowią badania hormonalne – potwierdzą lub wykluczą one przedwczesne klimakterium. Sprawdza się przede wszystkim poziom hormonów produkowanych przez jajniki (estrogeny, progesteron) i przysadkę mózgową (FSH – folikulotropowy). Badanie stężenia FSH daje informację, czy przysadka mózgowa pobudza odpowiednio jajniki do wydzielania hormonów płciowych. Hormon ten stymuluje pęcherzyki w jajnikach do owulacji i wydzielania estrogenów. Gdy poziom estrogenów spada, przysadka zaczyna wydzielać więcej FSH. Wysokie FSH może więc wskazywać na początek menopauzy. Jeśli okaże się, że poziom progesteronu i estrogenów jest zbyt niski, trzeba będzie rozpocząć leczenie. Hormony płciowe regulując bowiem wiele ważnych funkcji organizmu. Przedwczesne klimakterium groźne dla zdrowia Wczesna menopauza wpływa nie tylko na płodność i cykl miesiączkowy, ale też na pracę całego organizmu. Menopauza wiąże się z wyższym ryzykiem wystąpienia osteoporozy, zakrzepicy, skłonności do żylaków. Niski poziom estrogenów powoduje zaburzenia metaboliczne, zwiększone ryzyko chorób układu krążenia (miażdżyca, hipercholesterolemia), infekcji układu moczowo-płciowego. Leczenie przedwczesnej menopauzy Lekarz może zalecić terapię hormonalną, podczas której uzupełnią się niedobory hormonów, na czym skorzystają struktury kostne pacjentki. Leczenie stosuje się do czasu naturalnej menopauzy, gdyż wiąże się to ze znacznym spadkiem umieralności, związanym głównie z chorobami sercowo-naczyniowymi. Co więcej, takie rozwiązanie znacznie poprawia jakość życia. Jednak terapia może wiązać się także ze skutkami ubocznymi. Niestety zwiększa się wówczas ryzyko wystąpienia żylnej choroby zatorowo-zakrzepowej, udaru mózgu i raka piersi (głównie u kobiet po 60. roku życia). Zawsze jednak warto rozważyć wszystkie za i przeciw oraz porozmawiać na temat tej formy leczenia ze swoim ginekologiem. Na ogół uważa się, że każda pacjentka powinna mieć zindywidualizowane podejście zgodne z najlepszą praktyką kliniczną. Większość pań powinna mieć wdrożoną terapię hormonalną, ponieważ przewaga zalet nad wadami jest znacząca, zwłaszcza u młodych kobiet. Mimo to ostateczna decyzja zawsze należy do pacjentki. Wczesna menopauza a szanse na ciążę Odsetek spontanicznych ciąż u tych pacjentek wynosi 1-4,8%. Niedawne badania donoszą, że terapia estrogenowa może skutkować zwiększeniem liczby ciąż, jednak należy wyczekiwać ich potwierdzenia. Dla kobiet, które planują posiadanie dziecka i zareagują odpowiednio wcześniej, dostępnych jest kilka rozwiązań. Pierwszym z nich jest procedura zapłodnienia in vitro, która daje szansę na posiadanie potomstwa nawet po rozpoczęciu menopauzy. Oczywiście na sukces zabiegu wpływa szereg czynników, w tym wiek i zdrowie ogólne. Kolejnym sposobem jest adopcja komórki jajowej, czyli skorzystanie z komórki dawczyń i jest ona dostępna dla par, u których z różnych przyczyn zdrowotnych niemożliwe jest zapłodnienie przy pomocy ich własnego materiału rozrodczego. W takich przypadkach najlepiej jest skonsultować się ze specjalistą w dziedzinie leczenia niepłodności, który oceni nasze szanse i postara się dobrać najlepsze rozwiązanie. Wskazaniem do in vitro z komórką jajową dawczyni jest brak możliwości uzyskania oocytów u pacjentki. Najczęściej są to kobiety z bardzo niską rezerwą jajnikową oraz pacjentki, u których wygasła funkcja jajników w wyniku przedwczesnej menopauzy. U pacjentek w przedwczesnej menopauzie, u których AMH jest nieoznaczalne (wynosi praktycznie 0), nie rozpoczynamy stymulacji celem uzyskania własnych komórek jajowych - mówi dr Dariusz Mercik z Gyncentrum. Istotne jest, aby odkładając decyzję o macierzyństwie na później, podejść do tematu odpowiedzialnie i wcześniej sprawdzić swoje możliwości rozrodcze. Dzięki badaniu AMH możliwe jest sprawdzenie rezerwy jajnikowej kobiety, zaplanowanie momentu rozpoczęcia starań o potomstwo i w razie potrzeby podjęcie terapii zaburzeń płodności. Jeszcze inne jest rozwiązanie dla pacjentek chorujących na nowotwory, których leczenie może doprowadzić do przedwczesnej menopauzy. Mogą one zabezpieczyć swoją płodność poprzez krioprezerwację komórek rozrodczych. Polega ona na zamrożeniu w ciekłym azocie komórek jajowych, także nasienia, a nawet całych zarodków lub fragmentów tkanki jajnikowej, które można przeszczepiać, aby w sposób naturalny zajść w ciążę. Po zakończeniu leczenia onkologicznego można więc rozpocząć starania o dziecko. Jeśli kobieta planuje ciążę po 30-tce, a w wieku 25 lat ma wyniki 40-latki możemy w porę podjąć działania zabezpieczające jej płodność. Jednym z rozwiązań jest pobranie i zamrożenie komórek jajowych, dzięki czemu możliwe jest odłożenie macierzyństwa nawet w sytuacji, kiedy dochodzi do wygaszania funkcji jajników - dodaje dr Dariusz Mercik z Gyncentrum. Przeczytaj również: Planujesz ciążę po 35 roku życia? Musisz wiedzieć, że… oraz In vitro z komórką dawczyni. Wywiad z dr n. med. Dariuszem Mercikiem Podejrzewasz u siebie przedwczesną menopauzę? Bezskutecznie starasz się o dziecko? Skonsultuj się ze specjalistą endokrynologii rozrodu Gyncentrum. Zadzwoń: 32 506 57 77 Napisz: info@ Konsultacja merytoryczna: dr n. med. Dariusz Mercik Ginekolog położnik, endokrynolog Lekarz z ponad 20-letnim doświadczeniem zawodowym. Specjalista w zakresie diagnostyki i leczenia niepłodności oraz endokrynologii rozrodu. Od wielu lat zawodowo związany z Kliniką Leczenia Niepłodności i Diagnostyki Prenatalnej Gyncentrum. Członek polskich i zagranicznych towarzystw ginekologicznych. Jakie mogą być komplikacje, jeśli dziewczyna ma dopiero 16 lat i jest w ciąży, a termin porodu ma 27 czerwca, to kiedy mogła zajść ciążę? Ciąża młodej mamyJakie mogą być komplikacje, jeśli dziewczyna ma dopiero 16 lat i jest w ciąży, a termin porodu ma 27 czerwca, to kiedy mogła zajść w ciążę? Proszę o odpowiedź. amor2201 Przypuszczalnie pierwszy dzień ostatniej miesiączki to był a do zapłodnienia mogło dojść po około 2 tygodniach (od pierwszego dnia ostatniej miesiączki). Tzn. około (na karcie ciąży jest wpisana data ostatniej miesiączki – do niej proszę dodać dwa tygodnie i wyjdzie dzień zajścia w ciążę).Komplikacje niekoniecznie muszą wystąpić - ale wiek poniżej 18 lat może prowadzić do porodu przedwczesnego, czyli takiego, który odbywa się przed 36. tygodniem ciąży. Często młode przyszłe matki palą papierosy, a to może prowadzić do hipotrofii płodu (tzn. zahamowania wewnątrzmacicznego wzrostu płodu) lub wad serca. Zdarza się, że młode dziewczyny nie potrafią współpracować z położnymi podczas porodu - tzn. nie chcą przeć wtedy, kiedy powinno się to robić itp., dlatego warto zapisać się do szkoły rodzenia lub spotykać się z osobą, która objaśni, na czym polega parcie. Jest to sytuacja nowa i często przerażająca dla 16-letniej dziewczyny. Życie przewraca się do góry nogami - nowy rytm życia z dzieckiem itd. Warto też, aby z młodą mamą był ktoś na sali porodowej - czy to mama, przyjaciółka, partner itd., a także w pierwszych dniach po porodzie (pomóc w pielęgnacji, karmieniu itd. bo zdarza się, że młode mamy cierpią na zespół baby blues - smutki macierzyńskie). Należy zadbać o właściwą dietę młodej ciężarnej - bo często w przypadku młodych dziewczyn dieta nie zawiera wszystkich niezbędnych składników odżywczych - owoce, warzywa, witaminy, kwas foliowy (bardzo ważny - przyjmować w tabletkach zwłaszcza do 12. tygodnia ciąży), unikanie kofeiny, mocnej herbaty. Najważniejsze, aby chodzić na regularne kontrole do lekarza ginekologa i stosować się do jego zaleceń. Pozdrawiam serdecznieCelina Fręczko, położna Najlepsze Promocje i Wyprzedaże REKLAMA Monika Michalak w wieku trzydziestu dziewięciu lat przeszła udar mózgu. W pełni świadoma kobieta, uwięziona w swoim bezwładnym ciele, mogła jedynie mrugać oczami. Jak czuła się po wybudzeniu ze śpiączki? – Byłam przerażona, wystraszona, ale szczęśliwa, że w ogóle żyję – mówiła. Jak funkcjonuje dzisiaj? Jakie są pierwsze sygnały udaru? Czy udar może wystąpić w młodym wieku? Jeszcze do niedawna uważano, że udar mózgu to schorzenie, które dotyczy tylko starszych osób, a tymczasem może wystąpić w dowolnym wieku. Rzeczywiście, choroby serca i choroby układu krążenia nasilają ryzyko występowania udaru czy zawału serca. Ogromne znaczenie ma również miażdżyca, która rozwija się latami i może przyczyniać się do odkładania blaszki miażdżycowej w ścianach naczynia krwionośnego. To powoduje zwężenie przepływu krwi, a z czasem może doprowadzić do całkowitego zablokowania naczynia lub tętnicy. Brak możliwości przepływu krwi prowadzi do udaru niedokrwiennego i jest stanem zagrażającym życiu. Udar mózgu może wystąpić nie tylko w wieku podeszłym, ale i u osób młodych. Co więcej, zdarza się nawet u dzieci, dlatego kluczowe znaczenie ma dbanie o zdrowie, stosowanie zbilansowanej diety i regularne uprawianie sportu. Objawy udaru u osób młodych są takie same jak u osób w wieku podeszłym i obejmują zaburzenia widzenia, rozmycie ostrości widzenia, zaburzenia równowagi, zaburzenia rytmu serca, predyspozycje genetyczne. Zmniejszenie przepływu krwi jest bardzo groźne, może mu sprzyjać nie tylko nieodpowiedni tryb życia, ale także nadużywanie alkoholu. Czynniki ryzyka udaru mózgu Do niemodyfikowalnych czynników ryzyka należą uwarunkowania genetyczne. Na geny nie mamy wpływu, ale na nasz tryb życia i sposób odżywiania już tak, a możemy zrobić wiele, by zmniejszyć ryzyko pojawienia się chorób sercowych. Ważne jest przede wszystkim stosowanie zbilansowanego i zdrowego stylu życia. Wzbogacenie diety w zdrowe tłuszcze pochodzenia roślinnego, pestki, nasiona, warzywa i ryby, a wykluczenie z niej tłuszczów odzwierzęcych, fast foodów oraz produktów wysoko przetworzonych, może wspomóc nasze zdrowie i zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia udaru oraz rozwoju chorób cywilizacyjnych. Ważne jest również wykluczenie używek. Palenie papierosów i nadużywanie alkoholu znacznie osłabiają układ nerwowy oraz pracę serca i mogą podwyższać ryzyko wystąpienia udaru. Czynnikiem podnoszącym to ryzyko jest takżeotyłość. Udar jako bezpośrednie zagrożenie dla życia Udar mózgu to wydarzenie, które stanowi zagrożenie dla życia. Najczęściej udar niedokrwienny występuje, gdy krew przepływa nieprawidłowo, nie docierając do części tkanki mózgowej. W takiej sytuacji tkanka ta obumiera, a stan pacjenta pogarsza się błyskawicznie. Udar mózgu może wystąpić także w sytuacji pęknięcia ściany w naczyniu krwionośnym, co powoduje wylew krwi do mózgu. Część mózgu wraz z otaczającymi tkankami obumiera, a dotknięte udarem obszary mózgu nie będą już funkcjonowały prawidłowo. Udar mózgu wymaga błyskawicznej reakcji, ponieważ szanse na uratowanie człowieka są niewielkie. Objawy są charakterystyczne, ale mogą różnić się w zależności od miejsca wystąpienia udaru. Pierwsze objawy udaru mózgu mogą dotyczyć zaburzeń mowy czy zaburzeń widzenia albo zaburzeń koordynacji, dlatego nigdy nie należy ich lekceważyć. Udar niedokrwienny a udar krwotoczny Wyróżnia się dwa rodzaje udarów: udar niedokrwienny – występuje, gdy nie dociera wystarczająca ilość krwi do mózgu. Jest to udar, który występuje najczęściej, a jego przyczyną często jest miażdżyca, choroba, która wywołana jest nieodpowiednim trybem życia, złym sposobem odżywiania i brakiem aktywności fizycznej, ale też częściowo czynnikami genetycznymi. W wyniku wysokiego poziomu cholesterolu w organizmie odkłada się cholesterol LDL. Tworzy on w tętnicach i w ścianach naczyń krwionośnych tzw. blaszkę miażdżycową, która powoduje ich zwężenie, utrudniając prawidłowy przepływ krwi. Jeśli choroba jest nieleczona, może doprowadzić do rozwoju wielu chorób układu krążenia i układu sercowo-naczyniowego, a także stać się przyczyną zatoru, zawału serca czy udaru mózgu udar krwotoczny – inaczej jest nazywany wylewem albo pęknięciem tętniaka mózgu. Następuje, gdy pęknie ściana tętnicy mózgu, co wywołuje nie tylko krwotok podpajęczynówkowy, ale również wzrost ciśnienia wewnątrzczaszkowego. Tego rodzaju udar wywołuje rozległe uszkodzenie mózgu i najczęściej prowadzi do zgonu Udar krwotoczny Udar krwotoczny może powodować krwotok. Krwotok podpajęczynówkowy występuje, gdy krew przedostaje się do przestrzeni pomiędzy oponą miękką i oponą pajęczą, w której znajduje się płyn mózgowo-rdzeniowy. Krwotok śródmózgowy występuje, gdy pęka naczynie krwionośne, a krew wylewa się z uszkodzonego naczynia do układu komorowego lub do móżdżku. Krwotok śródmózgowy może wystąpić u osób, które cierpią na nadciśnienie tętnicze, które nie jest odpowiednio leczone. Udar niedokrwienny mózgu – skutki Udar niedokrwienny mózgu daje większe szanse na wyleczenie pacjenta. Zdarza się i tak, że tętnica samodzielnie się udrażnia i w takiej sytuacji mówi się, że nastąpił mikroudar. Udar mózgu jest bardzo poważną sprawą, która może doprowadzić do rozległej niepełnosprawności lub zakończyć się paraliżem jednej strony ciała. Pacjent po udarze może mieć problem z poruszaniem się, może też stracić pamięć. Może także doprowadzić do śmierci. Jak wynika z danych, około 25 procent pacjentów po przebytym udarze ma szanse wrócić do pełnosprawności. Kluczowy jest czas reakcji i to czy, pacjent w odpowiednim czasie uzyska pomoc medyczną. Udar niedokrwienny mózgu – rehabilitacja Rehabilitacja po udarze niedokrwiennym mózgu może znacznie poprawić stan pacjenta. Proces rehabilitacji musi jednak rozpocząć się natychmiast, od razu po przyjęciu do szpitala. Rehabilitacja może zmniejszyć powikłania i zwiększyć szanse na to, że pacjent będzie w stanie się poruszać czy mówić. Na czym polega? Przede wszystkim na pionizacji i fizjoterapii, która ma zapobiec odleżynom i utrzymać sprawność mięśni. Ważna jest także praca z logopedą, by zapobiec zaburzeniom mowy. Jakie objawy przepowiadają udar mózgu? Objawy przepowiadające udar mózgu to: problemy z mówieniem – osoba, która ma udar mózgu, mówi niewyraźnie i ma trudności z tym, żeby zrozumieć innych odrętwienie twarzy i osłabienie mięśni twarzy - twarz może być częściowo sparaliżowana, można też dostrzec opadanie kącika ust podwójne widzenie lub nagła ślepota problem z równowagą i utrata koordynacji wzrokowo-ruchowej silne zawroty głowy Pamiętaj! Jeśli zauważysz wyżej wymienione objawy u osoby ze swojego otoczenia, wezwij pogotowie. Jeśli masz wątpliwości dotyczące stanu zdrowia, również wezwij pomoc. W przypadku udaru mózgu każda minuta ma znaczenie i może zdecydować o życiu lub śmierci pacjenta. Osoby postronne mogą mieć problem, aby rozpoznać udar, dlatego zawsze należy się skonsultować! Sygnały alarmowe: problemy z mówieniem, wzrokiem i utrzymaniem równowagi Opisane wyżej objawy to tzw. sygnały alarmowe, które świadczą o tym, że dany człowiek właśnie doświadczył udaru mózgu. Osobom z zewnątrz może wydawać się, że taka osoba jest pod wpływem alkoholu lub środków odurzających – może wydawać bełkotliwe dźwięki, mówić niewyraźnie, zataczać się i mieć trudności z poruszaniem. Oprócz problemów z równowagą charakterystyczne są również problemy z koordynacją wzrokowo-ruchową. Jak rozpoznać udar mózgu? Udar mózgu wywołuje klasyczne objawy neurologiczne i fizyczne. O udarze może świadczyć nie tylko problem z mówieniem czy koordynacją, ale także drętwienie rąk czy drętwienie nóg czy nagłe problemy z krążeniem. Jeśli jesteśmy świadkami, że jakaś osoba w naszym otoczeniu doświadcza takich objawów, powinniśmy jak najszybciej wezwać pogotowie ratunkowe. Kluczowy jest czas, a liczy się każda minuta. Udar niedokrwienny mózgu – profilaktyka W zapobieganiu udaru mózgu kluczowe znaczenie ma profilaktyka. Należy nie tylko regularnie robić badania profilaktyczne i sprawdzać, jaki jest poziom cholesterolu w organizmie, ale przede wszystkim dbać o zdrowy i zbilansowany styl życia. Konieczne jest dbanie o dobrą dietę, w której wysoki udział mają kwasy tłuszczowe Omega-3 i zdrowe kwasy tłuszczowe. Warto jeść ryby, owoce morza, warzywa, owoce, a także pestki, nasiona, orzechy. Kluczowe jest również dbanie o aktywność fizyczną, regularne spacery, pozostawanie w ruchu. Warto uprawiać także jakiś sport, jakąś wybraną przez siebie dyscyplinę sportową. Dobre efekty przynosi nordic walking czy jogging, które pobudzają krążenie krwi i wspierają właściwe funkcjonowanie układu sercowo-naczyniowego. Udar – objawy Objawy, które powinny zaniepokoić to ból po jednej stronie twarzy, niewytłumaczalny ból po jednej stronie ciała, który dotyczy twarzy, ręki, nogi, klatki piersiowej, rozmazany obraz, niewyraźne lub podwójne widzenie, problemy z oddychaniem, mdłości i wymioty, zawroty głowy, brak koordynacji lub utrata równowagi, nagłe drętwienie lub mrowienie po jednej stronie ciała, porażenie jednej strony twarzy, nagły, ostry i niewyobrażalnie silny ból głowy (pojawia się przy udarze krwotocznym), problemy z mówieniem, problem z doborem odpowiednich słów i niewyraźna mowa, dezorientacja, ekstremalne zmęczenie. Udar – co robić? Jeżeli podejrzewamy udar u siebie lub u kogokolwiek z naszego otoczenia, powinniśmy niezwłocznie zadzwonić po pomoc. Uzyskanie natychmiastowej pomocy lekarskiej (w ciągu godziny) w przypadku wystąpienia wymienionych wyżej objawów udaru mózgu jest konieczne, aby ograniczyć lub zapobiec trwałemu uszkodzeniu mózgu lub śmierci. Jeżeli podejrzewasz, że ktoś ma udar: Poproś, żeby osoba się uśmiechnęła. Sprawdź, czy pojawiły się oznaki paraliżu po jednej stronie ciała (np. opadający jeden kącik ust). Poproś, żeby osoba podniosła obie ręce na wysokość klatki piersiowej. Sprawdź, czy jedna z nich nie opada. Poproś, żeby osoba powtórzy dowolne (ale dłuższe) zdanie. Sprawdź, czy nie wystąpiły problemy z mową. Jeżeli cokolwiek cię niepokoi lub wystąpiły objawy z listy powyżej, natychmiast wezwij pomoc. TIA – przemijający atak niedokrwienny Istnieje jeszcze coś takiego jak przemijający udar niedokrwienny (TIA). W takiej sytuacji może dojść do częściowego samoistnego wyzdrowienia, w takiej sytuacji objawy ustępują równie szybko jak się pojawiły, najczęściej w ciągu kilku minut. Nie wolno jednak tego lekceważyć tylko zgłosić się do szpitala, bo kilkanaście procent pacjentów jest zagrożonych wystąpieniem udaru niedokrwiennego w ciągu kilku dni. Konieczne jest wykonanie badań, które ocenią, jaki jest stan serca. Co to jest miniudar? Miniudar to może być przemijający atak niedokrwienny. Powstaje gdy przepływ krwi zostaje częściowo zaburzony, a jego objawy mogą szybko ustąpić. Jest to jednak sygnał od organizmu, że dzieje się coś złego i należy wykonać konieczne badania. Udar niedokrwienny mózgu – diagnostyka Przy podejrzeniu udaru niedokrwiennego konieczne jest wykonanie szczegółowych badań. Zaliczają się do nich tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, angiografia oraz MRI i badanie dopplerowskie sprawdzające przepływy krwi. Udar niedokrwienny mózgu – leczenie Leczenie udaru najczęściej polega na rehabilitacji, która odbywa się w specjalistycznych klinikach. Jest to jednak konieczne, jeśli pacjent ma wrócić do pełnej sprawności. Czytaj też:W Polsce co 6,5 minuty ktoś doznaje udaru mózgu. 5 czynników, które minimalizują ryzyko jego wystąpienia Jak to było być młodą mamą w „tamtych czasach”, czyli rozmowy matki z córką po latach. Let’s go back to the past… 1. Ile miałaś lat jak mnie urodziłaś? Byłam wtedy w III klasie technikum farmaceutycznego jak okazało się, że jestem w ciąży. No właśnie „okazało się” to dobrze powiedziane. Podczas mojej pierwszej wizyty u ginekologa, lekarz zbadał mnie, nie zleciał żadnych badań i odesłał do domu z jakimiś „witaminkami” uspokajając, że w ciąży to ja na pewno nie jestem. Okres jednak dalej się nie pojawiał, więc wybraliśmy się do stolicy do innego lekarza. Ten zebrał krótki wywiad, spojrzał mi w dno oka i powiedział, że jestem w ciąży! I wtedy to dopiero było zaskoczenie. Choć nie wpadłam w panikę. Lekarz zapytał czy jest ze mną ojciec przyszłego dziecka. Odpowiedziałam, że TAK, bo czekał na mnie za drzwiami gabinetu. Pouczył nas krótko i z racji na Nasz młody wiek zapytał „co zmierzamy”? Zgodnie odpowiedzieliśmy, że CHCEMY tego dziecka, bo to owoc Naszej miłości. Od razu dostaliśmy skierowanie na wszystkie badania, które wykonaliśmy od razu na miejscu. A z gotowymi wynikami poszliśmy ponownie do Pani doktor, która już tylko wypisała kartę ciążową (uśmiech). 2. W obecnych czasach kobiety coraz później decydują się na potomstwo. Mówi się, że w tamtych czasach młode dziewczyny częściej zachodziły w ciążę, że było to bardziej powszechne, ale czy oby na pewno tak było i czy były aż tak młode? Myślę, że to bardziej w dzisiejszych czasach nikogo nie dziwi młoda dziewczyna w ciąży. W tamtych czasach raczej to była rzadkość. Jeżeli już tak się zdarzyło, to było uważane za „coś gorszego”. Myślę, że młoda osoba nie zdawała sobie sprawy, że była na „językach”. Bardziej przeżywali to rodzice, ponieważ „dobrzy” sąsiedzi wytykali palcami, jak to nie potrafili upilnować córki. Życie polegało, aby żyć i uszczęśliwiać innych. Zawsze słyszałam „co powiedzą ludzie”. To był największy problem. Myślę, że to dziś nikogo nie szokuje, że np. 13. latka zostaje mamą. Aczkolwiek, to ja dziś się temu dziwię, bo za „moich czasów” temat SEXU był tematem TABU, a słowa antykoncepcja nikt głośno nie wymawiał. Dziś kiedy o antykoncepcji mówi się tak dużo, a receptę na nie może nawet przepisać weterynarz, w szkole jest przedmiot wychowanie seksualne. To jest szok kiedy młoda dziewczyna („nieświadomie”) zachodzi w ciążę, ale to już inny temat… 3. Jak zareagowali Twoi rodzice jak się dowiedzieli, że jesteś w ciąży? Właśnie… Najgorszy moment był wtedy kiedy trzeba było powiedzieć rodzicom, że będą dziadkami (wymowny uśmiech). Pamiętam jak układaliśmy sobie scenariusze jak powiemy moim rodzicom. Bałam się i obawiałam, że wywlą mnie z domu. Bo jak to taka spokojna Małgosia… Dopiero skończyła 18 lat, a już ma zostać mamą? Co powiedzą inni? Myślałam… Zabiją mnie. I kiedy już miałam im o tym powiedzieć, strach tak mnie paraliżował że… odkładałam na jutro… Aż w końcu przyszedł ten moment. Pamiętam to jak dziś. Siedzieliśmy z moim wtedy jeszcze chłopakiem w moim małym pokoiku. Zawołałam do nas na chwilę, samą mamę. I kiedy weszła ja prawie umarłam. Nie wydusiłam z siebie nawet słowa. To Krzysiek zaczął: „Proszę Pani stało się coś, co miało się stać, ale stało się za wcześnie” . I moja mama NIE zrozumiała. Nie spodziewała się. Więc po chwili Krzysiek dodał: „Małgosia jest w ciąży”. I ku mojemu zdziwieniu mama zareagowała bardzo spokojnie. Ale to był dla niej na pewno szok. Zapytała co zamierzamy? Co ze szkoła itd? Było więcej pytań niż odpowiedzi. A my na większość z nich mogliśmy tylko spuścić głowy, bo faktycznie byliśmy młodzi i nie wiedzieliśmy o życiu za wiele. Ha… Potem przyszła kolej na tzw. rodzinkę, której też należało się „pochwalić”, że wychodzę za mąż bo… jestem w ciąży. I tu się dopiero zaczęło dramatyzowanie. A co wy zrobicie? Z czego i jak będziecie żyć? A teraz to Wy zobaczycie jak to jest. A to Wam się zachciało… 4. No właśnie, a czy zdarzyło Ci się usłyszeć jakąś nieprzyjemną uwagę w stylu „a po co Ci to wszystko”? Nikt prosto w oczy mi tego nie powiedział „a po co Ci to było”, ale za plecami słychać było szepty i nieprzyjemne komentarze pt. „ale sobie zmarnowała życie”. Tylko ja (my) wcale tak nie uważaliśmy. Byliśmy młodzi, zakochani, tak bardzo pozytywnie naładowani miłością, cieszyliśmy się, że będziemy mieli rodzinę, że już nikt nie będzie nam mówił jak mamy robić, jak postępować. 5. Czego najbardziej się obawiałaś będąc w ciąży? Hmmm… Nie mogę powiedzieć, że się czegoś obawiałam. Chciałam tylko aby dziecko przyszło na świat ZDROWE. Wtedy nie mówiło się o tych wszystkich chorobach, szczepieniach, poronieniach. Moja ciąża rozwijała się prawidłowo. Można powiedzieć, że książkowo, co potwierdzała każda wizyta u lekarza prowadzącego. Kiedyś nie było USG nikt o tym nie słyszał. Nie znało się wcześniej płci, ciężarna robiła badania krwi, mierzenie ciśnienia i ważenie. Nikt nie zlecał innych badań. Żyło się w większej nieświadomości. Pewnie zabrzmi to śmiesznie, ale wiele matek miało dylemat, w co ubierze swoje dziecko, bo to były czasy, że w sklepach nie było nic. Za okazaniem karty ciężarnej można było dostać (kupić) w sklepie tzw. „wyprawkę dla noworodka”. Do dziś pamiętam co w niej było: 20 pieluch tetrowych, 3 pary kaftanów, 3 pary śpioszek, 1 czapeczka, 1 ceratka wiązana na bokach podtrzymująca pieluchę. Oczywiście wszystko w jednym kolorze- białym. No chyba, że „ktoś” Ci powiedział, że do „jakiegoś” sklepu rzucili „coś” np. chińskie śpiochy (uwaga-dwukolorowe-szał) to była prawdziwa ekstrawagancja. Wtedy biegiem stawało się w kolejce do tego sklepu i liczyło na wielkie szczęście, że nim dojdziesz do kasy towar się nie skończy. Nie zwracając uwagi na rozmiar brało się wszystko co można było kupić. Pamiętam jak stałam w takiej kolejce w dniu mojego ślubu! Wyszłam wtedy od fryzjera i usłyszałam magiczne hasło „Do plastusia rzucili chińskie śpioszki” . To ja biegiem. Ustawiłam się w kolejkę nie zważając, że za godzinę mam ślubować (śmiech). Nerwowo spoglądałam na zegarek wiedząc, że już powinnam się stroić na swój WIELKI DZIEŃ. A ja mam do kasy jeszcze ze 4 osoby (uśmiech). I wtedy do sklepu wpadła moja mama z przyszłym mężem w poszukiwaniu uciekającej panny młodej hehe. Wystraszeni, że wszędzie mnie szukali, że już dawno powinna wrócić od fryzjera. Mama zrobiła tam trochę zamieszania, niemal siłą próbowała wyciągnąć mnie z kolejki, ale ja się uparłam, że za nic w świecie. Muszę mieć te śpioszki i już! Widząc to wszystko Pani sprzedawczyni zlitowała się nad nami i poprosiła mnie do siebie poza kolejnością. Sprzedała mi wymarzone ubranko. A historia zakończyła się szczęśliwie na swój ślub spóźniłam się jedynie 15 min (uśmiech). 6. Jak urodziłaś dziecko w wieku 18 lat musiałaś bardzo szybko dorosnąć. Czy nie szkoda Ci było, że najlepsze lata młodości spędzisz „w pampersach”? HaHaHa… Nie nigdy nie myślałam, że najlepsze lata spędzę w pampersach. Bo wtedy NIKT nawet o pampersach nie słyszał (żarcik taki). Ale do rzeczy. Nigdy nie byłam osobą rozrywkową. Rodzice trzymali mnie krótko i nie mogłam chodzić na imprezy czy dyskoteki. No, a jeśli już wyprosiłam u nich wyjściówkę to o 22 najpóźniej musiałam być w domu. Więc tak naprawdę nie wiem czy coś straciłam. To prawda, że musiałam bardzo szybko dorosnąć. Może to zabrzmi głupio, ale z tym też nie miałam problemu, gdyż za „moich czasów” dzieci były wychowywane „inaczej”. Ja urodziłam się pierwsza, więc później musiałam się opiekować o 6 lat młodszą siostrą. Rodzice dużo ode mnie wymagali. Wcześnie nauczyłam się sprzątać, gotować. Pamiętam moją pierwszą zupę jaką ugotowałam będąc w 4. klasie podstawówki. To był czerwony barszcz- najgorsza zupa jaką jadłam, choć rodzice podtrzymywali, że smaczna (uśmiech). Pewnie trochę oszukuje mówiąc, że było tak cudownie. Jasne, że miewałam czasem kryzys, że miałam dość, że zatęskniłam za „wolnością” i beztroską jaką wtedy miały moje koleżanki z klasy. One szły na imprezę, a ja już miałam kolejną nocną pobudkę na karmienie. Dodam jeszcze na koniec, że NIE ŻAŁUJĘ, że tak wcześnie zostałam mamą, choć moje życie potem mnie nie rozpieszczało. Nauczyłam się być silną kobietą. Walczyć o swoje, o dobro dzieci. I choć dziś mogę przyznać, że parę rzeczy w swoim życiu bym zmieniła, ale NIGDY TEGO, ŻE ZOSTAŁAM MAMĄ TAK WCZEŚNIE. Uważam, że mam NAJCUDOWNIEJSZE DZIECI NA ŚWIECIE I TO JEST TO CO W ŻYCIU WYSZŁO MI NAJLEPIEJ (największy uśmiech) PS. A dziś mam 44 lata i jestem dumną babcią najpiękniejszej, najmądrzejszej, najukochańszej istotki na świecie- mojej Juleczki ! Dziewczyny poznałyście moją piękną i pełną energii mamę, młodą babcię dzięki, której moje macierzyństwo jest lżejsze i przyjemniejsze. Macie podobne historie, a może same chcący lub „niechcący” podjęłyście decyzje o tak wczesnym macierzyństwie? Lubię czytać takie historie więc śmiało piszcie 🙂 Szacuje się, że ponad 40 procent ciąż jest niezaplanowanych. Znając pierwsze objawy ciąży, można wcześniej zorientować się, że być może doszło do zapłodnienia. Jak rozpoznać ciążę we wczesnym etapie? Kiedy warto wykonać test ciążowy? Spis treści: Kiedy pierwsze objawy ciąży są dostrzegalne? Kiedy dochodzi do zapłodnienia – objawy Jakie są objawy ciąży? Mdłości w ciąży – kiedy się pojawiają? Test ciążowy – kiedy go wykonać? Kiedy pierwsze objawy ciąży są dostrzegalne? Wczesne objawy ciąży mogą być zauważalne już kilkanaście dni po zapłodnieniu. Zmiany fizjologiczne w organizmie przyszłej mamy zachodzą od samego początku ciąży. Pierwsze oznaki mogą być bardzo subiektywne, odczuwane przez każdą kobietę inaczej. Zgaga, zaparcia, większa tkliwość piersi lub zmiany samopoczucia nie dotyczą wszystkich kobiet. U tych mam, u których się pojawiają, mają różne nasilenie i czas trwania. Są też objawy obiektywne, które uważne przyszłe mamy potrafią zaobserwować dość szybko po zapłodnieniu. Wśród nich są zmiany w obrębie szyjki macicy i pochwy. Za pewne rozpoznanie ciąży uznaje się sytuację, kiedy lekarz stwierdza obecność płodu w badaniu USG. Kobiety, które są świadome zmian, zachodzących w organizmie podczas cyklu menstruacyjnego, często są w stanie dosyć szybko zaobserwować pierwsze objawy zapłodnienia. Podwyższona temperatura ciała i zmiany w narządach płciowych pozwalają zazwyczaj w krótkim czasie zorientować się o możliwej ciąży. U większości kobiet, pierwszą oznaką ewentualnego zapłodnienia jest brak miesiączki. Początkowo może być on usprawiedliwiany przez wiele czynników, takich jak chociażby nadmiar stresu, podróże czy zmiana trybu życia. Opóźniająca się miesiączka u kobiet aktywnych seksualnie, z czasem prowadzi do podejrzeń w kierunku ciąży. Pierwsze oznaki ciąży są więc dostrzegalne przez kobiety w różnym czasie. Na pewno jednak dobra znajomość własnego organizmu i świadomość zmian, które mogą wystąpić po zapłodnieniu, wpływa na wcześniejsze zorientowanie się, czy jesteś w ciąży. Kiedy dochodzi do zapłodnienia – objawy Ciąża zaczyna się od momentu połączenia plemnika z komórką jajową. Niezbędna do tego jest owulacja, podczas której dochodzi do uwolnienia komórki jajowej. W trakcie owulacji można odczuwać delikatny ból w podbrzuszu, a także większą ochotę na aktywność seksualną, co pomaga zbliżyć do siebie partnerów. U niektórych kobiet zauważalna jest też poprawa samopoczucia i niewielkie plamienie. Podczas owulacji, śluz staje się bardziej kleisty i rozciągliwy. Temperatura ciała ulega niewielkiemu podwyższeniu. Kobieta, która zna swój organizm i zauważa zmiany, które zachodzą podczas całego cyklu menstruacyjnego, potrafi często dosyć dokładnie określić zakres czasu, w którym mogło dojść do owulacji. Zapłodnienie jest możliwe, kiedy stosunek płciowy ma miejsce krótko przed lub w trakcie owulacji. Plemniki mogą bowiem przetrwać w jajowodzie nawet kilkadziesiąt godzin. Jakie są objawy ciąży? Wczesne objawy ciąży są wynikiem zmian hormonalnych, zachodzących już od momentu zapłodnienia komórki jajowej. Niektóre kobiety odczuwają łagodne oznaki ciąży, a u innych, symptomy związane z poczęciem są bardzo wyraźne. Co zaliczymy do pierwszych objawów ciąży? mdłości, nudności, bolesność i tkliwość piersi, zmęczenie, rozdrażnienie, spadek samopoczucia, wzdęcia, biegunka lub zaparcia, zmiany apetytu, wzrost temperatury ciała, rozpulchnienie szyjki macicy, wzmożone wydzielanie gęstego śluzu Brak miesiączki również może być jednym z pierwszych objawów ciąży. Niektóre kobiety doświadczają plamienia lub krwawienia kilka dni po zapłodnieniu. Może być ono mylone z miesiączką. Plamienie to jest spowodowane zagnieżdżaniem się zarodka w macicy. We wczesnych tygodniach ciąży, charakterystyczne są zmiany w obrębie narządów płciowych, które przynajmniej częściowo można zaobserwować samemu. Rozpulchnienie szyjki macicy, a także zwiększone wydzielanie gęstego śluzu jest naturalnym mechanizmem ochronnym dla rozwijającego się zarodka w macicy. Organizm w ten sposób stara się obronić go przed możliwym zakażeniem. Jednym z wczesnych objawów ciąży jest też zasinienie pochwy. Może być ono jednak dostrzegalne dopiero po koniec pierwszego miesiąca. Ciąża to czas, w którym zachodzące zmiany dotyczą również piersi. Można zauważyć ich większą tkliwość, a czasem nawet bolesność. Powiększanie się gruczołu piersiowego zachodzi dopiero po 2-gim miesiącu ciąży. Objawy ciąży na dość wczesnym etapie mogą dotyczyć przewodu pokarmowego. Zwiększona produkcja estrogenów skutkuje spowolnieniem perystaltyki jelit i wolniejszym opróżnianiem żołądka. Kobiety mogą skarżyć się na uczucie pełności w jamie brzusznej, doświadczać refluksu lub zaparć. Nieprzyjemne pieczenie za mostkiem może zacząć się w pierwszych tygodniach ciąży i utrzymywać aż do jej końca. Zwykle te objawy nasilają się wraz z upływem kolejnych miesięcy. Od wczesnego tygodnia ciąży można zauważyć również zmiany nastroju. Jeśli jesteś w ciąży możesz doświadczyć chwiejności emocjonalnej, rozdrażnienia i niepokoju. U niektórych kobiet pojawiają się zaburzenia snu i problemy z zasypianiem. Już po potwierdzeniu ciąży, zmiany psychologiczne i związany z nimi ogrom emocji może się nasilać. Zupełnie normalnym objawem jest ambiwalencja uczuć, stres i lęk, wiążący się z zachodzącymi to również zmiany w obrębie układu sercowo - naczyniowego. Zwiększająca się objętość krwi i zmieniająca się aktywność mięśnia sercowego może prowadzić do pogorszenia pracy układu krążenia. Zatrzymywanie się wody w organizmie, obrzęki, a w dalszej kolejności również żylaki i hemoroidy to jedne z częstszych problemów, pojawiających się w trakcie ciąży. O ile obrzęki i skłonność do gromadzenia wody mogą ujawnić się już w pierwszym miesiącu ciąży, o tyle żylaki i hemoroidy najczęściej dają o sobie znać w drugiej jej połowie. Niektóre kobiety już na wczesnym etapie po zapłodnieniu skarżą się też na częstsze oddawanie moczu. Nie u każdej przyszłej mamy zmiany dotyczące układu moczowego są odczuwalne w tak początkowym okresie. Nie mniej jednak, jest to objaw, którego doświadcza zdecydowana większość kobiet szczególnie w trzecim trymestrze ciąży. Mdłości w ciąży – kiedy się pojawiają? Poranne nudności to charakterystyczny objaw ciąży. Choć określane są jako "poranne", tak naprawdę mogą wystąpić o dowolnej porze dnia, a nawet utrzymywać się przez znaczną jego większość. Nudności i wymioty najczęściej zaczynają się w okolicach 4-ego tygodnia ciąży. Nie do końca wiadomo co je powoduje. Prawdopodobnie jest to jeden z objawów, związanych ze wzrostem hormonu gonadotropiny kosmówkowej (hCG) w trakcie ciąży. Nudności nie pojawiają się u każdej kobiety, choć doświadcza ich ponad połowa ciężarnych. Bardziej narażone są na nie mamy, które są pierwszy raz w ciąży lub spodziewają się córeczki. Mdłości w ciąży są często nieprzyjemne dla kobiet. Mogą znacząco obniżać komfort życia i zaburzać wykonywanie codziennych czynności. O ile są łagodne, nie są szkodliwe dla rozwijające się płodu. W przypadku jednak bardzo nasilonych dolegliwości lub utrzymujących się gwałtownych wymiotów, powinnaś jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Test ciążowy – kiedy go wykonać? W pierwszych dniach od zapłodnienia raczej nie odczuwa się żadnych dolegliwości. Pierwsze objawy ciąży mogą pojawić się w okresie, w którym powinna pojawić się miesiączka. Jej brak, szczególnie w połączeniu z charakterystycznymi oznakami zapłodnienia, może skłonić do wykonania testu ciążowego. Kiedy wykonać taki test? Najlepiej w dniu, w którym miała pojawić się miesiączka. Wykonanie testu ciążowego wcześniej niż po upływie 10 dni od zapłodnienia może dać wynik fałszywie negatywny. Ciąża wiąże się ze wzrostem poziomu licznych hormonów. Jednym z nich jest hormon hCG, którego ilość intensywnie rośnie od momentu zagnieżdżenia się zarodka w ścianie macicy. Poziom tego hormonu musi być na tyle duży, aby został wykryty w domowym teście ciążowym. Jeśli test przeprowadzony jest zgodnie z zaleceniami producenta, w pierwszym dniu spodziewanej miesiączki, jego wiarygodność sięga niespełna 100%. Testy ciążowe są niezwykle popularne. Stanowią jedne z najczęściej wykonywanych badań, które można przeprowadzić samodzielnie w domu. Są wygodne w użyciu i pozwalają szybko poznać wynik. Testy ciążowe płytkowe i strumieniowe różnią się wyglądem i sposobem jego przeprowadzenia. Płytkowy test ciążowy wymaga pobrania próbki moczu do pojemniczka. Za pomocą pipety, należy przenieść kilka kropli moczu na specjalne miejsce na płytce testowej. Strumieniowy test ciążowy umożliwia bezpośrednie umieszczenie jego końcówki pod strumieniem moczu. Wynik testu ciążowego jest pozytywny, jeśli zarówno w okienku kontrolnym, jak i okienku testowym ukaże się kreska. Linie te mogą różnić się między sobą intensywnością koloru. Ich obecność potwierdza ciążę. Kiedy udać się do lekarza po wykonaniu testu ciążowego? Zdrowe przyszłe mamy powinny umówić się na pierwszą wizytę, związaną z ciążą, w 2-4 tygodniu po dacie spodziewanej miesiączki. Pamiętaj jednak, że jeśli cierpisz na choroby przewlekłe lub miałaś za sobą poronienie, warto skontaktować się z lekarzem wcześniej. Może być konieczne ustalenie odpowiedniego leczenia lub zmiana obecnego schematu, aby jak najlepiej zadbać o rozwój i zdrowie twojego dziecka. Ciąża w każdym przypadku może wyglądać inaczej. U jednej mamy objawów zapłodnienia będzie więcej, u innej będzie ich mniej lub będą miały inne nasilenie. Znając pierwsze objawy ciąży możesz wcześniej zorientować się, że jesteś w ciąży i wprowadzić odpowiednie zmiany do trybu życia, które są korzystne zarówno dla ciebie, jak i dla rozwijającego się malucha. Dominika Pagacz-Tokarek Autor artykułu Nazywam się Dominika Pagacz-Tokarek. Bycie farmaceutą to dla mnie nie tylko zawód, ale przede wszystkim możliwość niesienia pomocy innym w zakresie zdrowia. Aby robić to coraz lepiej, ciągle się uczę i doszkalam. W wolnym czasie czytam książki i układam puzzle. Lubię też aktywnie spędzać czas w gronie rodzinnym. Bibliografia: Festin M., Nausea and vomiting in early pregnancy, BMJ Clin Evid. 2009;2009:1405. Published 2009 Jun 3. Gnoth C. Johnson S., Strips of Hope: Accuracy of Home Pregnancy Tests and New Developments. Geburtshilfe Frauenheilkd, 2014;74(7):661-669. doi: Uwaga, artykuł nie stanowi porady medycznej, ani opinii farmaceuty lub dietetyka dostosowanej do indywidualnej sytuacji pytającego. Uzyskane informacje stanowią jedynie generalne zalecenia, które nie mogą stanowić wyłącznej podstawy do stosowania określonej terapii, zmiany nawyków, dawkowania produktów leczniczych, itp. Przed podjęciem jakichkolwiek działań mających wpływ na życie, zdrowie lub samopoczucie należy skontaktować się z lekarzem lub innym specjalistą, w celu otrzymania zindywidualizowanej porady. Masz pytania? Napisz po bezpłatną poradę: farmaceuta@

ciąża w młodym wieku objawy